Świerzb u psów i kotów

Świerzb, wywołany przez świerzbowca, jest zakaźną chorobą skóry.
Świerzbowce to mikroskopijne pasożyty, które atakują skórę psów i kotów. Świerzb jest powszechny na całym świecie i może występować u zwierząt w różnym wieku, bez względu na pochodzenie.

Świerzb u kotów

Świerzb u kotów, jest chorobą wywoływaną przez roztocze o nazwie Notoedres cati. To pasożyt, który atakuje skórę i uszy kotów.

Skrupulatny opiekun może zauważyć objawy gołym okiem:

• intensywne drapanie,
• świąd,
• obecność czerwonych krostek,
• obecność strupków,
• uszkodzenia skóry.

Jeśli podejrzewasz, że Twój kot ma świerzb uszny, skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Niestety, pasożyt może rozprzestrzenić się również na szyję, głowę i tułów zwierzęcia.

Świerzb uszny u kotów

Lekarz weterynarii może dokładnie zbadać kota i przeprowadzić testy diagnostyczne, takie jak badanie skórne czy mikroskopowe badanie woskowiny usznej, aby potwierdzić obecność roztoczy. Badanie mikroskopowe polega na pobraniu próbki z ucha i zrobieniu preparatu. Gotowy preparat będzie oglądany przez lekarza pod mikroskopem przy użyciu odpowiedniego powiększenia. Świerzb uszny jest powszechny u kotów i może prowadzić do poważnego dyskomfortu i świądu.

Leczenie świerzbu usznego u kotów polega na stosowaniu ogólnych leków przeciwpasożytniczych lub miejscowych, takich jak krople do uszu lub maści, które skutecznie zabijają roztocza. Ważne jest również dokładne czyszczenie uszu kota z woskowiny i zanieczyszczeń za pomocą odpowiednich środków, które zaleci lekarz.

Pamiętaj, że świerzb ucha u kotów jest zakaźny, dlatego leczenie innych kotów w domu, które miały kontakt z zakażonym zwierzęciem, jest konieczne. Jeśli kot nie ma towarzysza w domu, warto wstrzymać jego wychodzenie na zewnątrz.

Świerzb u psów

Świerzb u psów, znany również jako świerzb sarkoptyczny, to zakaźna choroba skóry wywołana przez roztocze o nazwie Sarcoptes scabiei var canis. Jest to mikroskopijny pasożyt, który atakuje skórę psów. Świerzb drążący jest szeroko rozpowszechniony u psów na całym świecie. Zupełnie jak u kotów – atakuje bez względu na wiek.

Objawy świerzbu u psów

Objawy świerzbu u psów obejmują bardzo intensywny świąd, prowadzący nawet do wygryzania sierści, łysienie, wykwity, strupy, pęcherzyki. Pasożyt ten u psów może rozprzestrzenić się nawet na uszy, zaczyna rozkwitać na łokciach, pachwinach oraz skórze okolicy kolanowej.

Świerzb u psów może być przenoszony przez bezpośredni kontakt zakażonego psa lub przedmiotów, takich jak pościel, zabawki czy transporter, które były w kontakcie z zakażonym zwierzęciem. Pasożyty mogą przeżywać na zewnątrz organizmu przez krótki okres, co oznacza, że mogą być przenoszone przez inne psy, które miały kontakt z zakażonymi obszarami. Jeśli wiemy, że jakiś zakażony przedmiot będzie miał styczność z kolejnym psem, należy go wyrzucić lub wyprać w wysokiej temperaturze.

Diagnoza świerzbu u psa zwykle wymaga badania skóry przez lekarza weterynarii. W każdym przypadku jest konieczne podanie doustnych leków przeciwpasożytniczych. Ważne jest również przeprowadzenie gruntownego czyszczenia i dezynfekcji przedmiotów, z którymi zarażony pies miał kontakt. Nie możemy pozwolić na ponowne zakażenie poprzez niedopatrzenie okoliczności sanitarnych. Należy również pamiętać o zmianie naszych ubrań przed kontaktem z kolejnym zwierzęciem.

Jeśli podejrzewasz, że Twoje zwierzę miało kontakt ze zwierzęciem zakażonym również zachowaj środki ostrożności:

• omijaj inne zwierzęta, 
• udaj się do lekarza weterynarii,     
• zdezynfekuj powierzchnie, po których chodziło zakażone zwierzę.

Świerzbowiec wywołuje dyskomfort fizyczny, a co za tym idzie – psychiczny. Zakażone zwierzęta często wykazują zmiany behawioralne, które zazwyczaj mijają po zakończeniu leczenia. Jeśli tak się nie stanie, poza wizytą u lekarza weterynarii, ważna będzie wizyta u zoopsychologa lub behawiorysty.